Wonderlijke waterwereld

Onze volgende bestemming is Wells Gray Provincial park. De hoofdweg in Wells Gray park is een 70 kilometer lange tweebaans weg dwars door het park, die halverwege over gaat in een hobbelige onverharde weg. De weg is doodlopend en stopt bij Clearwater lake. Onze camping ligt ergens in het midden.
Tijdens de autorit zien we twee manieren van wonen en leven, grote ranches en goed onderhouden (houten) huizen, maar ook sta-caravans die permanent bewoond lijken te worden. We vragen ons af hoe het leven hier in de lange winters is, wanneer er ruim vijf meter sneeuw kan liggen.
De camping, Wells Gray Golf-resort, klinkt deftiger dan in de praktijk is. Het golfveld is schitterend, de camping lijkt op een parkeerplaats, wifi moeten we kopen per 24 uur. Maar als we bij onze campers zitten aan de beek, met het zonnetje in onze rug, is het weer genieten.
Aan het eind van de middag rijden we over de onverharde weg naar de Dawson falls. Opnieuw mooi en indrukwekkend. Iedere waterval is toch weer anders, van vorm, kleur, hoogte, breedte, het geweld van het water. In de regen, bij Bailey's Chute, gekeken naar de 'zalmtrek', een schouwspel waarbij zalmen springend tegenstrooms de rivier opzwemmen naar de plek waar ze ooit zijn verwekt om daar hun laatste daad te verrichten, het schieten van kuit. Als de zalm in Bailey's Chute is aangekomen hebben zij een tocht van 600 km achter de rug. De waterval van Bailey's Chute is te echter sterk voor de zalmen, ze springen wel maar vallen steeds terug. Rest hen niets anders dan te berusten, iets af te zakken (naar Horseshoe) en daar hun kuit te schieten waarna ze overlijden.
Rob en ik rijden de dag erna opnieuw over de onverharde weg naar het eindpunt. Daar lopen we een stuk langs het langgerekte Clearwater lake. Het bos waar we doorheen lopen is vochtig, we zien veel, voor ons onbekende, paddenstoelen. Op de terugweg ook gestopt bij Bailey's Chute om opnieuw het schouwspel van de zalmentrek te bewonderen.

Els