Zomaar een dag van de bijrijder

We rijden van Whistler naar Horse shoe bay om daar over te varen naar Nanaimo. We rijden met een rustig gangetje, er is een wielerevent en we mogen niet harder als 60 km. Ik zit en kijk. Tegemoet komend zie ik al die wielrenners in groepjes voorbij komen. Zwoegend door de regen en ik vraag me af wat daar nou zo leuk aan is. Als ze de berg afgaan gaan ze vreselijk hard, we schatten zo'n 100 km per uur. Gewoon met blote armen en knieen. Het zijn in totaal wel een paar duizend fietsers over een afstand van zo'n 90 km. Af en toe zien we mensen aan de kant van de weg de wielrenners aanmoedigen. Rechts rijdt er af en toe een verdwaalde fietser waarschijnlijk aangestoken door het event, net als bij ons als de " tour " gaande is. 
De weg slingerd zich tussen de bergen met prachtige rotspartijen. Soms scherp en hoekig met zwarte, grijze en bruingele vlakken waar hier en daar een dapper struikje uitsteekt. Behangen met ijzeren gordijnen om de vallende stenen tegen te houden. Soms rond en glad helemaal bemost met verschillende kleuren groen en roodbruin. Ik zie snel stromende riviertjes met gladde stenen waar het water overheen klotst licht groen/blauw van kleur met witte schuimkoppen. We rijden langs meren waarin de wolken zich weerspiegelen. Wolken die voor en boven de bergen hangen. Je ziet hoe de wolken gemaakt worden ze stijgen op vanaf de bergen. 
Ik zie steeds meer verschillende loofbomen tussen de eindeloze dennenbomen. Je ziet aan het verkleuren van de bladeren dat de herfst er aan komt.  Hier en daar zie ik een stukje rood van een struik. 
Ik zie zelfs een zeilboot op het water varen. 
Wat je in heel Canada veel ziet zijn boven grondse electrischetijds kabels, duizenden kilometers lang, kris kras door elkaar.
Dit alles zag ik onderweg van Whistler naar Horse shoe bay.
Het is overweldigend ik verveel me geen moment.

Maartje